Λυκάστ' Κρώμνης (95 χρόνια από την Έξοδο των Κρωμναίων από την πατρική γη)

Χωριό εξαρτημένο από την Κρώμνη ήταν και το Λυκάστ', τόπος καταγωγής της μητέρας μου Γαλήνης. 

Χτισμένο πάνω σ’ έναν θεόρατο βράχο (υψόμετρο 1800 μ.)

που εποπτεύει την είσοδο της Κρώμνης από τα Διπόταμα 

και αντικρίζει το Παρτίν,

τη Βαρενού, 

τους κήπους πλάι στο ποτάμι 

και τα νεόχτιστα σπίτια χαμηλά στην κοιλάδα, 

δεσπόζει το Λυκάστ’, η αετοφωλιά της Κρώμνης.
(Γράψαμε γι' αυτό στη Βικιπαίδεια:  https://el.wikipedia.org/wiki/Λυκάστ )

Με τον ναό του Αγίου Χριστοφόρου, 

λουσμένο στο φως, 

να αντέχει στον χρόνο και την εγκατάλειψη. 

Με τον ναό του Αγίου Θεοδώρου πλάι στα ερείπια του σχολείου.

Με τα αρχοντικά καλοχτισμένα σπίτια, γκρεμισμένα όμως από τον χρόνο και το κακόβουλο ανθρώπινο χέρι. 

Με το σπίτι του δάσκαλου να στέκει ακόμη όρθιο 

και να δείχνει τον δρόμο προς το βουνό όπου έκρυψε τον τελευταίο χειμώνα (1923-24) τους κυνηγημένους αντάρτες του Ευκλείδη.

Αφιέρωμα στη μνήμη των ανθρώπων που είδαν το Λυκάστ για τελευταία φορά πριν από 95 χρόνια, την 1η Φεβρουαρίου 1924, όταν αναγκαστικά έφυγαν για την Ελλάδα λόγω της Συνθήκης Ανταλλαγής.
Η μητέρα μου Γαλήνη, κόρη του δάσκαλου Σπύρου Παπαδόπουλου, γεννήθηκε λίγες μέρες αργότερα, στο καράβι της προσφυγιάς. Δες και Βικιπαίδεια: https://el.wikipedia.org/wiki/Σπύρος_Παπαδόπουλος_(δάσκαλος)

Οι φωτογραφίες αποτελούν προσφορά των: Hilmi Buyuk, Ramazan Nas, Mustafa Korkmaz και άλλων ντόπιων φίλων.