 |
| Ελένη Παπαδοπούλου |
Ανήμερα της γιορτής της, μια ανάρτηση αντί για κερί στη
μνήμη της γιαγιάς μου Ελένης, που δεν γνώρισα.
Η Ελένη, κόρη του π.Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου και της Ελισάβετ
γεννήθηκε στο Σταυρίν του Πόντου. Αδέλφια της ο Λάμπρος και ο Γιώργος, που
μετανάστευσαν στο Κερτς της Κριμαίας και αντιμετώπισαν αργότερα δύσκολες καταστάσεις
με διωγμούς, εξορίες και κάθε είδους ταλαιπωρίες. (Η επικοινωνία μας με αυτούς χάθηκε κάπου στα 1971)
 |
| Το Σταυρίν τότε |
Η Ελένη παντρεύτηκε στο γειτονικό χωριό Λυκάστ’ της Κρώμνης
τον δάσκαλο Σπύρο Παπαδόπουλο. Γέννησε στην πατρίδα τέσσερα παιδιά, τον Χρήστο,
τον Αδάμ, την Ευθυμία και τον Κώστα.
 |
| Το σπίτι της στο Λυκάστ' |
Μετά τον θάνατο δυο παιδιών γέννησε άλλα δύο
στην Ελλάδα, τον Αδάμ (ούτε αυτό έζησε) και
τον Κώστα. Ενδιάμεσα και μέσα στις τραγικές συνθήκες του ξεριζωμού από την
προαιώνια πατρίδα (Φεβρουάριος 1924), έφερε στον κόσμο ένα κοριτσάκι, καταμεσής
στη θάλασσα, πάνω στο καράβι της προσφυγιάς. Το ονόμασαν Γαλήνη, ένα όνομα
συμβολικό για το ταξίδι της «επιστροφής». Αυτή ήταν η μητέρα μου. (παλιότερη ανάρτηση εδώ)
Η οικογένεια εγκαταστάθηκε στο Ανατολικό της Πτολεμαΐδας, σ’
ένα απόμερο τούρκικο σπίτι στη συνοικία των Μικρασιατών. Ο Σπύρος διορίστηκε
δάσκαλος και οι προοπτικές φαίνονταν καλές, όμως η ζωή φάνηκε πολύ σκληρή.
Εκτός από τα τρία παιδιά της, χάνει πρόωρα και τον άντρα της (1939). Ο πόνος, η θλίψη και οι στερήσεις στη
διάρκεια της Κατοχής οδήγησαν και την Ελένη στον θάνατο, αρχές του 1942, σε
ηλικία πενήντα ετών. Αιωνία της η μνήμη!
 |
Το Σταυρίν σήμερα.
Για το Σταυρίν και το Λυκάστ γράψαμε πληροφορίες στη Βικιπαίδεια:
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου