Ημέρα μνήμης της γενοκτονίας του Πόντου

«Η Κρώμ’ τη χαράς το πουλίν, τη τραγωδί’ η μάνα,
μωρού κασέλαν έχτισεν, α ση λύρας το ξύλον,
εποίκεν φορτοδέματα τη κεμεντζές τα κόρδας,
εφορτώθεν, η άκλερος, το λείμψανον τη ψής ατ’ς…
κι ερχίνεσεν το κλάψιμον και την μοιρολογίαν…»

απόσπασμα από την "Καμπάνα του Πόντου" του Φίλωνα Κτενίδη

 

Στη μνήμη "των τε ειρηνικώς κοιμηθέντων και των μαρτυρικώς τελειωθέντων"

 19η Μαΐου - Μνήμη γενοκτονίας. Πατριαρχικό μνημόσυνο για τους ειρηνικώς κοιμηθέντες και μαρτυρικώς τελειωθέντες Κρωμναίους αλλά και για όλους τους Ποντίους.

Ηρώδειο 19 Μαΐου: Εκδήλωση στη μνήμη της γενοκτονίας

Παλιοί χάρτες του Πόντου

Βρήκαμε, ψάχνοντας στο διαδίκτυο, μια πολύ πλούσια συλλογή παλιών χαρτών από όλο τον κόσμο. Ανάμεσά τους και χάρτες της Μικράς Ασίας και του Πόντου. Από εκεί και οι δύο λεπτομέρειες που εμφανίζουν την Κρώμνη άλλοτε ως Krom και άλλοτε ως Crom. Οι χάρτες αυτοί βρίσκονται στη διεύθυνση:https://www.davidrumsey.com/. 
Πιο συγκεκριμένα, οι χάρτες που αφορούν τον Πόντο είναι οι εξής (αυτούς τουλάχιστον που βρήκαμε εμείς):

https://www.davidrumsey.com/luna/servlet/s/35tw11

https://www.davidrumsey.com/luna/servlet/s/n9wmk0

https://www.davidrumsey.com/luna/servlet/s/4xd756

https://www.davidrumsey.com/luna/servlet/s/k943m7

https://www.davidrumsey.com/luna/servlet/s/g208z1

https://www.davidrumsey.com/luna/servlet/s/3dr20r

https://www.davidrumsey.com/luna/servlet/s/7yxg2t

https://www.davidrumsey.com/luna/servlet/s/n14mnv

https://www.davidrumsey.com/luna/servlet/s/6e33d3

https://www.davidrumsey.com/luna/servlet/s/xlzj92

Η Χάρσερα, χωριό κοντά στην Αργυρούπολη του Πόντου

Οι φωτογραφίες της Χάρσερας είναι προσφορά του Enis Berat Korkut

Η πολύ παλιά εκκλησία που άγνωστο σε ποιον ήταν αφιερωμένη

Σπίτια και άλλες κατασκευές με πολύ μοναδική και ωραία πέτρα και ξυλογλυπτική, όπως μεταφράζουμε το κείμενο που μας έστειλε ο ίδιος

Το σχολείο (;) που χτίστηκε από τους Έλληνες το 1910

Ψηφιακή βιβλιοθήκη με ποντιακούς τίτλους

Μια προσεγμένη ψηφιακή βιβλιοθήκη με ποντιακά και καππαδοκικά μνημεία λόγου υπάρχει στη σελίδα του τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών.

Η διεύθυνση της σελίδας είναι: http://amigredb.philology.upatras.gr/wsources

Επιλέγουμε από εκεί για δημοσίευση ένα ευτράπελο του Παντελή Μελανοφρύδη:

Γεώργιος Κλ. Σκαλιέρης, Λαοί και φυλαί της Μικράς Ασίας (ψηφιακό βιβλίο)

Ένα ακόμη βιβλίο σε ψηφιακή μορφή, με αναφορές στην ιστορία της Μικράς Ασίας (του Πόντου συμπεριλαμβανομένου). Για να το διαβάσετε ή να το κατεβάσετε, επιλέξτε τον παρακάτω σύνδεσμο:

ΛΑΟΙ ΚΑΙ ΦΥΛΑΙ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ

Αντιδράσεις για το βιβλίο στο blog του Terra Pontus εδώ

Άρθρο μας στη Wikipedia για τον εθνομάρτυρα Αλέξανδρο Ακριτίδη

Δημοσιεύσαμε σήμερα στην Βικιπαίδεια άρθρο για τον εθνομάρτυρα του Πόντου Αλέξανδρο Ακριτίδη, καταγόμενο από το Λυκάστ της Κρώμνης. Το άρθρο είναι περιληπτικό και χωρίς φωτογραφία, λόγω της πολιτικής της Βικιπαίδειας στο θέμα της πνευματικής ιδιοκτησίας. Όποιος θέλει και μπορεί ας αναρτήσει στο άρθρο τη φωτογραφία του.
Το άρθρο είναι δημοσιευμένο στη διεύθυνση:

https://el.wikipedia.org/wiki/Αλέξανδρος_Ακριτίδης

Η Ιστορία του Πόντου από τον Γ. Βαλαβάνη σε ψηφιακή μορφή

Μπορείτε να διαβάσετε το βιβλίο στην ψηφιακή βιβλιοθήκη Ανέμη, στον παρακάτω υπερσύνδεσμο:

 http://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?rec=/metadata/a/e/0/metadata-389-0000004.tkl&do=137216_w.pdf&lang=el&pageno=1&pagestart=1&width=439&height=644&maxpage=324

Ημέρα μνήμης της γενοκτονίας

Αλέξανδρος Ακριτίδης (σπάνια φωτογραφία)

Οι τρεις επιστολές του μελλοθάνατου Αλέξανδρου Ακριτίδη, του εθνομάρτυρα με καταγωγή από το Λυκάστ της Κρώμνης.

(Η ανάρτηση αυτή αφιερώνεται στην ημέρα μνήμης της γενοκτονίας 19 Μαΐου).

Ως γνωστόν, τα λεγόμενα «δικαστήρια» της Αμάσειας καταδίκασαν το 1921, με συνοπτικές και κατά παραγγελία καταδίκες, την αφρόκρεμα του ποντιακού Ελληνισμού. Ανάμεσά τους και δυο εκλεκτά τέκνα της Κρώμνης: ο βουλευτής του οθωμανικού κοινοβουλίου Ματθαίος Κωφίδης και ο επιχειρηματίας Αλέξανδρος Ακριτίδης. Επιστολές και των δύο μελλοθανάτων κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, αλλά και γενικότερα. Η επιστολή που αποδίδεται στον Αλ. Ακριτίδη αποτελεί συμπίλημα τριών αυθεντικών επιστολών που στάλθηκαν στη σύζυγό του Κλειώ, μέσα από τα κρατητήρια της Αμάσειας. Ορισμένα στοιχεία, μάλιστα, της ενοποιημένης επιστολής έχουν τροποποιηθεί. Οι αυθεντικές επιστολές, δυσανάγνωστες πια από την πολυκαιρία, βρίσκονται στα αρχεία της Αδελφότητας Κρωμναίων Καλαμαριάς μαζί με τα δακτυλογραφημένα αντίγραφά τους.

Τις πληροφορίες αυτές βρήκαμε στο βιβλίο της κ. Παρυσάτιδος Παπαδοπούλου-Συμεωνίδου,  «Τραπεζούς 1921: το ανέσπερο έτος». Η συγγραφέας είναι καθηγήτρια Αρχιτεκτονικής του ΑΠΘ και δισέγγονη του Αλ. Ακριτίδη.

Ακολουθούν φωτογραφημένα τα

Γερβάσιος Σουμελίδης (1882-1943), μητροπολίτης Γρεβενών, ο από Σεβαστείας

75 χρόνια συμπληρώθηκαν φέτος από τον θάνατο του μητροπολίτη Γρεβενών Γερβασίου Σουμελίδη, του από Σεβαστείας. Σε παλιότερη ανάρτησή μας είχαμε αναφερθεί στην προσωπικότητά του (http://kromni.blogspot.gr/2014/07/blog-post_30.html).
Επίσης γράψαμε και το σχετικό άρθρο στη βικιπαίδεια (https://el.wikipedia.org/wiki/Γερβάσιος_Σουμελίδης).
Από την εντωμεταξύ έρευνα προέκυψαν και νέα στοιχεία, γι’ αυτό και το καινούριο αφιέρωμα.

                                                                     ---

Ο Γερβάσιος (κατά κόσμον Ευριπίδης Σουμελίδης του Χαραλάμπους) γεννήθηκε το 1882 στη Βαρενού της Κρώμνης, στον ανατολικό Πόντο, που ανήκε στη Μητρόπολη Χαλδίας. Ήταν ανεψιός του μητροπολίτη Χαλδίας Γερβασίου Σουμελίδη και πρώτος εξάδελφος του παππού του γράφοντος, Σπύρου Παπαδόπουλου, δάσκαλου από το Λυκάστ’.

Ο Γερβάσιος ιεροδιάκονος

Σπούδασε στην Αργυρούπολη (Γκιουμούσχανε), την Καισάρεια και το 1906 αποφοίτησε από την Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Το 1911-12 ανέλαβε τη διεύθυνση της Ιερατικής σχολής Πρασάρεως. Εργάσθηκε ως δάσκαλος και ιερέας στην Κωνσταντινούπολη, Καισάρεια, Θράκη και το 1912 εξορίσθηκε για τη θρησκευτική και εθνική του δράση στη Σόφια.

Με τη λήξη των Βαλκανικών πολέμων χειροτονήθηκε επίσκοπος Σεβαστείας. Στις 29 Δεκεμβρίου 1913 χειροτονήθηκε στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι Κωνσταντινουπόλεως τιτουλάριος Επίσκοπος Σεβαστείας, Βοηθός Επίσκοπος της Μητροπόλεως Νεοκαισαρείας. Τη χειροτονία τέλεσε ο Μητροπολίτης Νεοκαισαρείας Πολύκαρπος, συμπαραστατούμενος από τους Μητροπολίτες Αγκύρας Γερβάσιο και Χαλδίας Λαυρέντιο. Ανέλαβε τη διοίκηση του Παφλαγονικού (Δυτικού) τμήματος της Μητροπόλεως Νεοκαισαρείας. Το 1919 μετά την παραίτηση του Μητροπολίτη Κολωνείας Δωροθέου μετέβη ως Πατριαρχικός Έξαρχος στη Μητρόπολη Κολωνείας, με έδρα τη Νικόπολη Πόντου. 

http://users.sch.gr/markmarkou/1931_1959/1943/koim/gervasios_soumelides.htm

Η πρώτη φροντίδα του μητροπολίτου Γερβασίου ήταν να αποκαταστήσει, συντηρήσει και περιθάλψει το μέγα κύμα των προσφύγων. Συγκέντρωσε λοιπόν σωρεία δεμάτων ρουχισμού, τροφίμων, φαρμάκων και ζωοτροφών, που μοίρασε με αξιοθαύμαστο τρόπο στο χειμαζόμενο ποίμνιό του.

Ο Γερβάσιος, αριστερά, με τα αδέλφια του

Παράλληλα με τα χρήματα που συγκέντρωσε αποκατέστησε τα ερειπωμένα σπίτια της περιοχής του, που είχαν λεηλατηθεί και πυρποληθεί από τους Τούρκους και εγκατέστησε τους εξορίστους. Για την καλλιέργεια μάλιστα των χωραφιών χορήγησε σε κάθε τέσσερις οικογένειες

Ο Κρωμέτες, ο Κιμισχαναλής και ο Ματσουκέτες! Από παράσταση του Γ. Συμεωνίδη και του Αλ. Παρχαρίδη

Ποντιακό ανέκδοτο από την παράσταση "Ποντίων ευτραπελία" με τον Γιώργο Συμεωνίδη.
πηγή:https://www.youtube.com/watch?v=1OmQXN-xo2w    (kozanitv)

Από την Ίμερα του Πόντου στην Πετρούπολη της Ρωσίας

Γράφει ο Παναγιώτης Μωυσιάδης


πηγή: e-ptolemeos.gr/

   
        Η οικογένεια αποτελούσε για τους Ρωμιούς τον θεμέλιο λίθο της ζωής, του πολιτισμού και της ιστορίας τους. Η κάθε οικογενειακή φωτογραφία απαθανάτιζε τον αρχηγό ( τέτε) με τα μέλη της οικογένειάς του. Αυτό έκανε και ο καλός οικογενειάρχης Χρήστος Παπαδόπουλος. Συνοδεύοντας την οικογένειά του πήγε στο κοντινό φωτογραφείο της Πετρούπολης για μια οικογενειακή αναμνηστική φωτογραφία.
        Ο Χρήστος Παπαδόπουλος ήταν γιος του παπά-Θόδωρου, ιερέα στην ενορία Καθημετερίων, της όμορφης και τραγουδισμένης Ίμερας του Πόντου. Στα 1890, μόλις παντρεύτηκε, έφυγε από την αγαπημένη του πατρίδα και ξενιτεύτηκε στην περιοχή του Κρασνοντάρ της χριστιανικής τσαρικής Ρωσίας. Εκεί μετανάστευαν κατά χιλιάδες οι Πόντιοι για να χαρούν την ελευθερία και την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή. Ο Χρήστον, τη ποπά Θεόδωρε, επέστρεφε κάθε χρόνο στην Ίμερα, έσπερνε από ένα παιδί και ξαναέφευγε στην Ρωσία… Το 1917 με την αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων πήρε την οικογένειά στην Ρωσία, γιατί εν τω μεταξύ είχε ανοίξει με έναν συγχωριανό του φούρνο με εστιατόριο στην θεϊκή πόλη των τσάρων, την Αγία Πετρούπολη. Στο νέο τόπο το εμπορικό δαιμόνιο του Έλληνα βρήκε τον τρόπο να απογειωθεί. Σε πολύ λίγα χρόνια η επιχείρησή τους αποδείχθηκε χρυσοφόρα. Η γυναίκα του, Αγάπη, από τις μάντρες και τα αρμέγματα , βρέθηκε ξαφνικά στις μπαρόκ σάλες με τα βαλς και τις πόλκες της τσαρικής Ρωσίας, στην μαγευτική Πετρούπολη. Έτσι γίνονταν πάντα. Στον διαχρονικό του ξενιτεμό ο Ρωμιός άνοιγε διάπλατα τις πόρτες της προόδου και της δημιουργίας..! Εκεί ο Ιμερίτης Χρήστος έστειλε τα παιδιά του σε ιδιωτικά σχολεία για να μάθουν μουσική και ξένες γλώσσες. Η κόρη του Γαλήνη σπούδασε κλασικό πιάνο, ο γιος του Θόδωρος κλασικό βιολί ενώ η κόρη του Σοφία κιθάρα. Ο μεγάλος του γιος Γιώργος γρήγορα εισχώρησε στους κύκλους της μπουρζουαζίας απασχολώντας πολλές φορές, ως μποέμ της εποχής, τις κοσμικές στήλες των εφημερίδων. Αποτέλεσμα αυτής του της δράσης ήταν ο πρόωρος γάμος του και απόκτηση μιας κόρης της Ελένης. Η Ελένη Κωφίδου, μόλις ήρθε στην Ελλάδα, παντρεύτηκε στον Καταχά Κατερίνης .
       Όλα πήγαιναν πολύ καλά. Οι δουλειές αυγάτιζαν και η οικογένεια ζούσε μια ευτυχισμένη και πλουσιοπάροχη ζωή. Μέχρι που το 1922 και ενώ ο παππούς Χρήστος κάθονταν στο ταμείο της μεγάλης του επιχείρησης μπήκαν ξαφνικά μέσα πέντε ένοπλοι. Ένας απ’ αυτούς κομισάριος της λενιστικής επανάστασης με ένα κόκκινο περιβραχιόνιο στο μπράτσο και τέσσερις τυφεκιοφόροι. Ο μπολσεβίκος πλησίασε τον μπάρμπα Χρήστο και του είπε στα ρωσικά: «Κύριε Παπαδόπουλε από σήμερα η επιχείρησή σου δεν σου ανήκει. Ανήκει στο ρωσικό λαό. Αν θέλεις, μπορείς να δουλέψεις και να εργαστείς σ’ αυτήν και εμείς θα σου δίνουμε ένα μεροκάματο…!», του επέδωσαν ένα έγγραφο επίταξης και έφυγαν. Ο Χρήστος, περίλυπος, βλέποντας να χάνονται με μιας τα κόπια και οι αγωνίες μιας ολόκληρης ζωής, έκλεισε το εστιατόριο με τον φούρνο και πήγε στην αγαπημένη του γυναίκα, την Αγάπη. «Αγάπη, της είπε στα ποντιακά, γάρη… αδά ‘κες άλλο ζωήν΄κι ίνεται, έλα ας σκούμες και φεύουμε». Αυτά ήταν τα κοινότυπα λόγια όλων των Ποντίων , των οποίων δημεύτηκαν οι περιουσίες ,από τους επαναστάτες του Λένιν. Έτσι ο Χρήστος, φρόντισε πρώτα να μοιράσει τα μετρητά της επιχείρησης με τον συνεταίρο του, μια επίπονη και χρονοβόρα διαδικασία. Πήραν μπροστά τους τα μικρά τσουβάλια με τα ρωσικά ρούβλια και άρχισαν να τα μετρούν. Κάποια στιγμή διαπίστωσαν ότι το μέτρημα είναι ατελέσφορο και ο Χρήστος έδωσε τη λύση πάλι στα ποντιακά «Αούτα τ’ αφορισμένα μετρημονήν ‘κ’ έχνε. Έπαρ’ έναν τσουβάλ’ εσύ κ’ έναν εγώ…!» Άφησε την μεγάλη του κόρη, την Σοφία, πίσω στην Πετρούπολη, γιατί ήταν παντρεμένη και είχε αποκτήσει δύο αγόρια τον Γιώργο και τον Ηρακλή με τον ρωσικής καταγωγής άνδρα της.
       Ο Χρήστος στεναχωρημένος πήρε τα τρία του παιδιά και ήρθε το 1922 πρόσφυγας στην Ελλάδα. Με τις λίγες λίρες που έκρυψε και μπόρεσε να πάρει μαζί του, μόλις κατέβηκε στην Αθήνα αγόρασε στο κέντρο του Χαϊδαρίου ένα κτήμα δέκα στρεμμάτων. Από την Αθήνα ήρθε στη Νεάπολη Κοζάνης όπου εγκαταστάθηκαν και άλλοι Ιμεραίοι. Στη διάρκεια του μεσοπόλεμου πήγε στο αναπτυσσόμενο, λόγω σιδηροδρόμου, Αμύνταιο( Σόροβιτς) και άνοιξε εστιατόριο. Εκεί γευμάτιζε ο Βενιζέλος σε κάθε περιοδεία του στη Δυτική Μακεδονία. Τον είχε εντυπωσιάσει ο εστιάτορας με τα άπταιστα Γαλλικά. Το αγαπημένο του φαγητό ήτανε η φασολάδα. Θυμάμαι τον Θεόδωρο να λέει με θαυμασμό για τον Βενιζέλο: «Ποτέ δεν δέχθηκα να πληρωθώ από τον πρόεδρο, αλλά και ο πρόεδρος ποτέ δεν καταδέχτηκε να μην με πληρώσει..» Το 1940 πριν τον πόλεμο εγκαταστάθηκε στην Πτολεμαΐδα, που άρχισε να αναπτύσσεται λόγω προσφυγικών ροών. Άνοιξε και πάλι εστιατόριο στο παλιό ξενοδοχείο του Τσουμή. Ο Θόδωρος, γνώστης των γερμανικών και των ιταλικών, γρήγορα έκανε πελάτες τους νέους κατακτητές της χώρας μας. Τον Θόδωρο τον γνώρισα στα γεράματά του άρρωστο αλλά θυμόσοφο και ευγενικό, ανθρώπινος και γλαφυρός. Πάντα με το χαμόγελο στα χείλη του να λέει και να ξαναλέει : «Παιδί μου, από τους τωρινούς κουμουνιστές, κανείς δεν ξέρει από κομουνισμό. Άς έρθουν σ’ εμένα να τους εξηγήσω …»
        Ο Θόδωρος απόκτησε τέσσερα παιδιά : τον Χρήστο, τον Νίκο, την Αγάπη και την Τασούλα. Πέθανε το 1975 σε ηλικία 69 χρονών. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τον θυμάμαι με ένα βιβλίο στο χέρι. Μέσα από τη γνώση προσπαθούσε να ελαχιστοποιήσει τη δύναμη της φθοράς…! Η κόρη του Γαλήνη (πιανίστρια) παντρεύτηκε στο Ανατολικό τον Παπαηλία Λευτέρη. Όσα χρόνια και αν πέρασαν η θεία Γαλήνη ξεχώριζε με το αστικό και αυστηρό της ύφος, απόκτημα της τσαρικής κλασικής της παιδείας. Ο μποέμ αδελφός, Γεώργιος αφού περιπλανήθηκε μεταξύ Αθήνας και Θεσσαλονίκης έφυγε το 1954 μετανάστης, αυτήν τη φορά στην Μελβούρνη της Αυστραλίας. Εκεί με τη δεύτερη γυναίκα του απόκτησε τρία παιδιά τον Κλέωνα, τον Ιωάννη και την Ειρήνη. Πέθανε στην μακρινή Αυστραλία δικαιώνοντας τη ρήση του Αγγελόπουλου στο έργο του Ταξίδι στα Κύθηρα: «Αν γίνεις μια φορά πρόσφυγας, σ’ όλη σου τη ζωή θα ‘σαι πρόσφυγας…!»

«Ξεριζωθήκαμε… αλλά δεν χαθήκαμε» – Μαθητικό ντοκιμαντέρ για τον ποντιακό ελληνισμό (βίντεο)

Όταν μια τέτοια δουλειά προέρχεται από παιδιά, μας συγκινεί ιδιαίτερα. Ακόμη περισσότερο που στο βίντεο γίνεται αναφορά και στην Κρώμνη από τα παιδιά του μεγάλου Κρωμναίου λυράρη Χρήστου Μπαΐρακτάρη (9:35-11:45).
Μπράβο στα παιδιά, αλλά και στους καθηγητές τους, του 2ου Γυμνασίου Ελληνικού!

Α΄ βραβείο στον πανελλήνιο μαθητικό διαγωνισμό «Ποντιακός ελληνισμός: Μνήμες και όνειρα, παρελθόν, παρόν και μέλλον», που συνδιοργάνωσε η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Σερρών και το πρώην υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης (υπάγεται πλέον στο υπουργείο Εσωτερικών), υπό την αιγίδα της Ελληνική Εθνικής Επιτροπής για την UNESCO, το σχολικό έτος 2016-2017.

Πηγή: pontos-news.gr

Γαλήνη από τη Μαύρη Θάλασσα

Πριν από 10 χρόνια, παραμονή Φώτων, έφυγε από τη ζωή αυτή που με έφερε στη ζωή. Γεννήθηκε στο καράβι της προσφυγιάς (Φεβρουάριος 1924), κάπου στη Μαύρη Θάλασσα, γι’ αυτό της έδωσαν  το όνομα Γαλήνη, για να είναι καλό και γαλήνιο το ταξίδι της «επιστροφής» στην πατρίδα.

Τιμώντας τη μνήμη της ανάρτησα αυτό το σύντομο βίντεο.

Οικογένεια Φωστηρόπουλου (Από την Τραπεζούντα, στο Ανατολικό Εορδαίας)

Πρόκειται για την οικογένεια επιχειρηματιών της Τραπεζούντας, με καταγωγή από την Ίμερα της Αργυρούπολης του Πόντου, που μετά την Ανταλλαγή διέπρεψαν ως επιχειρηματίες και επιστήμονες και στην Ελλάδα.

Γράφει ο Παναγιώτης Μωυσιάδης

(Ιστορική έρευνα  και καταγραφή δημοσιευμένη στη στήλη Καφέ Ρωμανία του e-ptolemeos.gr)

       Είναι ιδιαίτερα σημαντικό για μένα να καταγράψω μέρος της Ιστορίας της αστικής ποντιακής οικογένειας των Φωστηροπουλαίων. Το επώνυμο Φωστήρ’- φωστέρτ’ς- Φωστηρόπουλος προέρχεται από το ουσιαστικό «ο φωστήρας» που σημαίνει αυτός που με τις γνώσεις του διαφωτίζει αυτούς που τον ακούν. Η οικογένεια των Φωστηροπουλαίων κατάγεται από την πανέμορφη και ειδυλλιακή κωμόπολη του Πόντου, την χιλιοτραγουδισμένη Ίμερα. Ήταν μία ελληνική κοιτίδα στην περιοχή της Αργυρούπολης, όμορη με την Κρώμνη και βρίσκονταν 80 χιλιόμετρα νότια της Τραπεζούντας. Ήταν χτισμένη σε υψόμετρο 1500 μέτρα πάνω σε μια πανοραμική τοποθεσία με πολύ καλό κλίμα. Περιλάμβανε οκτώ ενορίες (μαχαλάδες) και έδινε την εντύπωση ορεινής κωμόπολης πράγμα που επιβεβαιώνει και ο λαϊκός στίχος:

Η Ίμερα, η Ίμερα, σεέρ και πολιτεία.

      Εκεί, σε μία από τις ενορίες, το Λειβάδ’, είχε το σπίτι του ένας από τους γενάρχες της μεγάλης επιχειρηματικής αστικής οικογένειας , ο Χατζή-Γιάγκος ( Ιωάννης) Φωστηρόπουλος. Στην ίδια ενορία, όπου υπήρχε χτισμένη η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη της Ίμερας ζούσαν και οι συγγενείς του Ιάκωβος και Ισαάκ Φωστηρόπουλος, ο πατέρας του Αγαθάγγελου Φωστηρόπουλου, καθηγητού στην Ελλάδα και ιστορικού της Ίμερας. Ο Γιάγκος Φωστηρόπουλος, γεννημένος το 1860, εγκαταστάθηκε στην Τραπεζούντα το 1880 αμέσως μετά τη λήξη των ρωσοτουρκικών πολέμων σε μια εποχή, που ο Σουλτάνος κάτω από την πίεση των μεγάλων δυνάμεων αναγκάστηκε να παραχωρήσει σχετικές ελευθερίες στους υπόδουλους Έλληνες. Ο Ιωάννης Φωστηρόπουλος ήταν γιος του Γεωργίου και καταγράφτηκε ως ο γενάρχης της μεγάλης οικογένειας των Φωστηροπουλαίων. Ο Χατζηγιάγκος ταξίδεψε στους αγίους τόπους, κάτι που μόνο εύπορες οικογένειες μπορούσαν να πραγματοποιήσουν.

Εικόνα 1. Η οικογένεια του Ιωάννη Φωστηρόπουλου στα Ιεροσόλυμα. Ο μικρός είναι ο Γιάγκος Φωστηρόπουλος, για χρόνια πρόεδρος της Παμποντιακής Αθηνών

       Πριν το προσκύνημα στους αγίους τόπους ήταν παντρεμένος με την πρώτη του γυναίκα με την οποία απέκτησε τρία παιδιά: την Ευθυμία, την Ελένη και τον Γιώργο. Ασχολήθηκε στην αρχή με το εμπόριο στην Τραπεζούντα εγκαταστάθηκε γύρω στο 1880. Εκεί μαζί με τα πέντε παιδιά του ίδρυσε την Τράπεζα, την εποχή της τελευταίας μεγάλης άνθισης της Εύξεινο-ποντιακής μεγαλούπολης και στη συνέχεια άνοιξε εμπορικό δανειστικό και εμπορικό γραφείο τα οποία εξελίχθηκαν σε τράπεζα του Φωστηρόπουλου. (σ.σ. την τράπεζα επισκεφτήκαμε το Ιούλιο του 1987, διασώζεται μέχρι σήμερα και στεγάζει το ταχυδρομείο της Τραπεζούντας).

                               Εικόνα 2. Βιβλιάριο της Τράπεζας Φωστηρόπουλου

Εικόνα 3. Σφραγίδα Τράπεζας Φωστηρόπουλου

       Στον τραπεζικό τομέα στις αρχές του 20ου αιώνα στην Τραπεζούντα, εκτός από μία οθωμανική τράπεζα, υπήρχαν τέσσερις ελληνικές, του Kαπαγιαννίδη (η βίλα του οποίου σήμερα στεγάζει το μουσείο του Kεμάλ Aτατούρκ), του Θεοφύλακτου, του Φωστηρόπουλου και παράρτημα της Τράπεζας Αθηνών. Ο πατέρας Φωστηρόπουλος έβαλε στη σφραγίδα της τράπεζας του τα πιο αγαπημένα του σύμβολα την ποντιακή κυψέλη ( Μελισσοδόν) με πέντε μέλισσες που συμβόλιζαν τα πέντε του παιδιά. Ο Χαντηγιάγκος ήταν ένας πανέμορφος

Καλά Χριστούγεννα με ποντιακά κάλαντα

πηγή: https://terra-pontus.blogspot.gr/2017/12/blog-post_21.html

Κρυφό παρεκκλήσι στην Παναγία Σουμελά ανακάλυψαν Τούρκοι επιστήμονες

Σύμφωνα με την τουρκική εφημερίδα Sabah, οι επιστήμονες που ασχολούνται με τα έργα αναστήλωσης του ιστορικού μοναστηριού του Πόντου ανακάλυψαν στο βόρειο τμήμα της μονής Σουμελά, κάτω από τη στέγη, κρυφή δίοδο προς ένα παρεκκλήσι.Το παρεκκλήσι, που μέχρι τώρα ήταν άγνωστο, κοσμείται από αγιογραφίες όπως δείχνουν και οι φωτογραφίες που διέρρευσαν.  Όταν φέτος το καλοκαίρι επιτραπεί και πάλι η πρόσβαση στο μοναστήρι, οι επισκέπτες θα μπορούν να επισκεφθούν και το κρυφό παρεκκλήσι.

Το άρθρο μας στη βικιπαίδεια για την περιοχή της Χαλδίας (περιοχή που περιλαμβάνει και την Κρώμνη)

Δημοσιεύσαμε σήμερα το τέταρτο, κατά σειρά, άρθρο μας στην Βικιπαίδεια, με θέμα σχετικό με τον Πόντο. Πρόκειται για το άρθρο με τίτλο: Χαλδία. Μπορείτε να το δείτε επιλέγοντας τον ακόλουθο σύνδεσμο: https://el.wikipedia.org/wiki/Χαλδία ή πληκτρολογώντας τη λέξη Χαλδία στο πλαίσιο αναζήτησης της Βικιπαίδειας.

Τα άλλα τρία άρθρα μας είναι:
1. Μητροπολίτης Χαλδίας Γερβάσιος Σουμελίδης (https://el.wikipedia.org/wiki/Μητροπολίτης_Χαλδίας_Γερβάσιος_Σουμελίδης)

2. Γερβάσιος Σουμελίδης (ανεψιός του προηγουμένου, μητροπολίτης Σεβαστείας και μετέπειτα  Γρεβενών.(https://el.wikipedia.org/wiki/Γερβάσιος_Σουμελίδης)

3. Κρώμνη Πόντου (https://el.wikipedia.org/wiki/Κρώμνη_Πόντου)

Χρησιμοποιήθηκε ως χάρτης της Χαλδίας

Ο Γιώργος Στεφανίδης στην εκπομπή Μαυροθάλασσα του West channel της Κοζάνης

Ένας μεγάλος καλλιτέχνης που όμως τιμά και "ερασιτέχνες" ομοτέχνους του στη λύρα. Με συγκίνησε ιδιαίτερα η αναφορά του στον Κρωμέτε θείο μου Χρήστο Παπαδόπουλο ή Δασκαλάκο (10:47-11:30). Στο τελευταίο μέρος του βίντεο ο Γιώργος Στεφανίδης τραγουδάει τραγούδια της περιοχής Αργυρούπολης, τα οποία έχει ηχογραφήσει και σε cd με τον τίτλο Τραγούδια της Αργυρούπολης.